Ζούμε σε μια δύσκολη εποχή, όπου ξεχωρίζουν οι εξαπατήσεις και τα ψέματα προς έναν ανυποψίαστο πληθυσμό, από κυβερνήσεις γεμάτες καλές υποσχέσεις αλλά συχνά προδότες στους πολίτες, αφού ενδιαφέρονται μόνο για την εξουσία και δεν έχουν ενδοιασμούς να καταφύγουν στις ψεύτικες σημαίες (προβοκατόρικες ενέργειες) τους, να προκαλέσουν πολέμους, συγκρούσεις, να χρησιμοποιήσουν τρόμο και φόβο, όλα αυτά για να έχουν κυριαρχία και έλεγχο στον πληθυσμό.
Έτσι, δεν έχουν ενδοιασμούς να αναζητήσουν μια δικαιολογία για να κάνουν πόλεμο σε ένα άλλο έθνος, συνήθως σε κάποιον πιο αδύναμο αντίπαλο, και γι ' αυτό ενορχηστρώνουν μια "επίθεση" στον εαυτό τους, για να κατηγορήσουν τότε αυτό το άλλο έθνος, και έτσι έχουν μια δικαιολογία για να του επιτεθούν.
Σε όλη την ιστορία υπάρχουν πολλά γεγονότα που άλλαξαν την πορεία των γεγονότων χάρη σε μια ψεύτικη σημαία, όπως η βύθιση του USS Maine στην Κούβα, που οδήγησε στον πόλεμο με την Ισπανία, ή η βύθιση του Τιτανικού, του Λουζιτανία, η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ ή η καταστροφή των Δίδυμων Πύργων στις Ηνωμένες Πολιτείες και πολλά άλλα, όπως οι επιθέσεις στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, στο Charlie Hebdo, στη Νίκαια ή στους πολέμους στην Ουκρανία και στον τρέχοντα πόλεμο στην Παλαιστίνη, όλα αυτά τα γεγονότα με συγκεκριμένο στόχο και επίσης να σπείρουν θάνατο και τρόμο.
Και τι γίνεται με τις δολοφονίες που έχουν συμβεί στην ιστορία; Ποιος ήταν ο σκοπός της δολοφονίας μεγάλων προσωπικοτήτων, ακτιβιστών, πολιτικών ή βασιλέων, που ανησυχούσαν για τους ανθρώπους τους; Αβραάμ Λίνκολν, Ρούσβελτ, Γκάντι, Λούθερ Κινγκ, Εύα Περόν, αυτοκράτειρα Ελισάβετ ή Σίσσυ, Πάντσο Βίλα, Αλιέντε, Γκρέις Κέλι, Λαίδη Ντι, οι Κένεντι, Φράι Μοντάλβα, Σίνζο Άμπε, Άιρτον Σένα και πολλοί άλλοι. Μήπως όλοι τους αποτελούσαν κατά κάποιο τρόπο απειλή για την κυριαρχία της παγκοσμιοποιητικής ελίτ και δεν δίστασαν να τους αφαιρέσουν τη ζωή τους για τα συμφέροντά τους;
