Το να μιλάμε για το χρυσό σημαίνει να αναφερθούμε σε πλούτη και περιουσίες, αλλά σημαίνει επίσης να βυθιστούμε σε σκοτεινές ιστορίες, μνησικακίες, απληστία και θάνατο. Ο "πυρετός του χρυσού" ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1848 στο Σακραμέντο της Καλιφόρνιας, που ήταν ακόμη μεξικανική επικράτεια. Εκείνη τη χρονιά το Μεξικό και οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν τη λήξη του πολέμου μεταξύ των δύο κρατών και οι ΗΠΑ απέκτησαν εδάφη που μέχρι τότε ήταν μεξικανικά, όπως το Νέο Μεξικό, το Τέξας, η Καλιφόρνια, η Αριζόνα, η Γιούτα και η Νεβάδα.
Μέσα σε μόλις επτά χρόνια, περισσότεροι από 300.000 άνθρωποι έφτασαν στην Καλιφόρνια. Η βία και το μίσος κατά των ιθαγενών Αμερικανών κατέληξε σε γενοκτονία: ο πληθυσμός των ιθαγενών μειώθηκε από 150.000 σε 30.000 μέσα σε μόλις 25 χρόνια, υποφέροντας από πείνα, ασθένειες και επιθέσεις.
Με την ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου, οι βιομηχανικές χώρες αναζήτησαν τρόπους τυποποίησης των συναλλαγών και δημιουργίας μιας "παγκόσμιας αγοράς". Ως απάντηση, υιοθετήθηκε ο κανόνας του χρυσού. Το Κογκρέσο δημιούργησε την Ομοσπονδιακή Τράπεζα το 1913 ως έναν τρόπο σταθεροποίησης της αξίας του χρυσού και του νομίσματος, αλλά το 1971 ο κανόνας του χρυσού εγκαταλείφθηκε. Είναι σαφές ότι τα διάφορα αποθέματα χρυσού που κατείχε κάθε χώρα, με την πάροδο του χρόνου, έχουν εξαφανιστεί. Μήπως θα μπορούσε να είναι ότι το μάζεψαν οι Ιλλουμινάτι, η Μπίλντερμπεργκ και οι 20 μεγάλες οικογένειες που κυβερνούν τον κόσμο; Στο Φορτ Νοξ βρίσκονται τα αποθέματα χρυσού των ΗΠΑ, αλλά σήμερα κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς αν υπάρχει χρυσός ή αν πρόκειται στην πραγματικότητα για επιχρυσωμένο βολφράμιο.
